IRAKLI BEBEKLER
Dağıttılar yuvayı,
enkazla bir çöktünüz.
Göremeden dünyayı,
âhirete göçtünüz.
Tanklar oldu salıncak,
toplar oyuncak size.
Kara toprak saracak,
doymadan annenize!
Andırdı yanardağı,
eviniz, eşiğiniz…
Oldu ateş yumağı,
bir anda beşiğiniz.
Uyurken mışıl mışıl,
alevle uyandınız.
Bilmeden hayat nasıl,
cayır cayır yandınız!
O hazin bakışınız,
ciğerimi yakıyor.
Süzülen gözyaşınız,
yüreğime akıyor.
Elinde çılgınların,
kâtil, akıllı füze…
Kahreden yangınları,
gözyaşı düştü bize.
Iraklı bebekler, siz;
mağdurları ihmâlin.
Asıl suçlu bizleri,
n’olur bizi affedin!
(2004 I IRAK’TA KANLI ŞAFAK – ŞİİRLER)