ŞİİR I DEMİR LEYDİ
Kapitalizm kadını,
Kadınlığından etti…
Unutturdu adını,
Hayât canına yetti!
Sabahın köründe iş,
Aynaya bakamadan…
Modern hücreye gidiş,
Ocağı yakamadan!
Komünizmse döndürdü,
Dolapçı beygirine…
Kadınlığı söndürdü,
Robot koydu yerine! ..
Marksistler zulüm ile,
Doldurdu miâdını…
Kömür kazmada bile,
Çalıştırdı kadını!
Oysa kadın evinde,
Sultândır prensestir…
Annelik görevinde,
En şefkatli nefestir!
İnsâftan uzak zemin,
Haksızlık seziliyor…
Kadınlarsa sistemin,
Çarkında eziliyor! ..
İş üretir canlısı,
Birer makine dedi…
Rejimlerin kanlısı,
Milyonla kadın yedi!
Vermiyor murâdını,
Bahtını karartıyor…
İş hayâtı kadını,
Çabucak yıpratıyor!
Cins-i latif idi gen,
Şefkatliydi anneydi…
Çalışan kadın birden,
Kesildi demir leydi! ..
Kadın bir dilim ekmek,
Kazanmakla uğraşmaz…
Geçim derdi yüklemek,
İnsâf ile bağdaşmaz!
Sistemsen kadına sen,
Kazanıp vereceksin…
Yetişecek nesilden,
Mutluluk dereceksin!
Dinlemem ciyakları,
Hattâ alkış beklerim…
Gerçek kadın hakları,
İşte bu dediklerim! ..
Sefa KOYUNCU
15 Eylül 2009 - İstanbul