BİRGÜN
Birgün geliyor insan,
Bin pişmanlık duyuyor.
Belki yaptıklarından,
Kendince utanıyor.
Ya yapamadıkları,
Umursamadıkları,
Unutamadıkları,
Onlar için yanıyor.
Bir gün geliyor insan,
O günleri arıyor.
Olsa da binbir pişman,
Bir daha bulamıyor.
Her an hayal görene,
Rehavete girene,
Zamana boş verene,
Zaman da acımıyor.
Seninle arkadaşça,
Konuşmanın vaktidir,
Büyük isem de yaşça,
Kalbim çocuk kalbidir.
Çiçekleri kuşları,
İkimiz de severiz,
Tırmanır yokuşları,
Ormanlara gideriz.
Bakarız pencereden,
Yıldızlara semaya,
Sonsuz mavilikden,
Süzülen dolunaya.
SEFA KOYUNCU I 2001
