ŞİİR I SEN VATANDAŞ
Sen vatandaş, evet sen,
Benziyorsun şaşkına.
Bir kerecik söylesen,
Nesin Allah aşkına?
Sömürülmüş benliğin,
Nerde dinin ve dilin,
Yiğitliğin mertliğin,
Nerde vatandaş senin.
Sen bildiğin Müslüman,
Türk’e benzemiyorsun,
Çünkü hiç utanmadan,
Her naneyi yiyorsun.
Tembellik işbilmezlik,
Alâmeti farikan,
Neden değil başın dik,
Böylemi idi atan?
Sen kendine gelmezsen,
Gelir biri yerine,
Sen kendini bilmezsen,
Benzetirler birine.
Bu dünyada serseri,
Kendini bilmeyendir.
El elinde ipleri,
Kendine gelmeyendir.
Birer zombi olmuşuz,
Haçlının oltasında.
Kendimizi boğmuşuz,
Avrupa rotasında.
Sözlerime örnek çok,
Günümüz dünyasında.
Asla bize hayat yok,
Avrupa rüyasında.
Kılığın kıyafetin,
Nerde örfün adetin,
Nedir senin milletin,
Yetmedi mi faletin.
İşte süslü hayatın,
Muhtaçsın hem mâmerde,
Nerde sabrın sebatın,
Çalışkanlığın nerde?
Neyin eksik japondan,
Nerde yüksek tekniğin,
Avanak Avrupalıdan,
Zekân geri mi senin.
Bırak geyik yapmayı,
Gırtlağındadır bıçak,
Cellat bil Avrupa’yı
Boynunu koparacak.
Olan bitenten hiç sen,
İbret de almaz mısın?
Hayatına kasteden,
Haçlıyı duymaz mısın?
SEFA KOYUNCU I 1999
