KONYA’NIN MAVİ GÜLÜ
Kavurdu içimizi deryadaki kuraklık,
Olmuş Beyşehir Gölü koskocaman bir ölü.
Hepimizindir bu göl, mühim değil ıraklık,
Gün geçtikçe soluyor Konya’nın mavi gülü.
Hüzün vaktidir artık meşhur olan gurubu,
Susuz değirmen gibi mahzun gölün durumu.
Getiriyor akıla türlü türlücyorumu,
Sanki kayıp oluyor Konya’nın mavi gülü.
Kaynaktı bir zamanlar gürül gürül çağlayan,
Çarşamba çayı ile ovaları sulayan,
Beyşehir’lidir şimdi baş ucunda ağlayan,
Sana neler oluyor Konya’nın mavi gülü?
Yeşille bütünleşen mavi dalgalarında,
Martılar uçuşurdu engin semalarında,
Açılırdı ufkumuz senin ufuklarında,
Derinlere dalıyor Konya’nın mavi gülü.
Anadolu için sen en kıymetli incisin,
Pırlantalar içinde belki de birincisin,
İhmal etmişler seni tanınmaz bir haldesin,
Elinden tutulmuyor Konya’nın mavi gülü.
SEFA KOYUNCU I 1988