Horasan’dan Anadolu’ya I SEYYİD HARUN VELÎ
EŞREFOĞLU AĞLADI
Hârûn Velî buyurdu: “Ey! Eşrefoğlu dinle,
Beylik de sultanlık da olsun yine seninle.
Kal’asıyla burcuyla senin olsun bu şehir,
Zira şehir dediğin beyler için gerektir.
Allah için terk ettik, biz dünya beyliğini,
Tercih ettik dünya âhiret erliğini.
Dünyada tek arzumuz rızâ-i ilâhidir,
Zira dünya beyliği, gelici geçicidir.
Horasan beyi iken işittiğim bir nidâ,
Bulunmamın sebebi oldu benim burada.
Anadolu’ya geçmem istendi ilham ile,
Bu ilâhi illhamla yola çıktık kâfile.
Küpe Dağı şarkında şehir kurmam istendi,
Kurduğum şehir halkı (sulehâ ola) dendi.
Sadık mü’min olanlar Hakk yoldan ayrılmaya,
Şakî olan kulların sonu hayır olmaya.
Bu ilâhi ilhamla ayrıldım Horasan’dan,
Gönül rızası ile çekildim saltanatdan.
Dağıttım fakirlere bütün dünyalığımı,
Allah’ın takdirine bıraktım varlığımı.
Yol gösterdi bir bulut kafileme semadan,
Bulut rehberliğinde geçtik nice diyardan.
Geldik Küpe Dağı’na bulut nura garkoldu,
Şehir kuracağımız mekân rengârenk oldu.
Allah-ü Teâlâ’nın emrine tâbi olduk,
Küpe Dağı şarkına güzel bir şehir kurduk.
Lâkin bize gerekmez şehir senin, il senin,
Bir parçasıdır bu yer, senin emirliğinin”
Eşrefoğlu bunları işitince ağladı,
Gözyaşları dökerek yürekleri dağladı.
Eşrefoğlu, elini öptü Hârûn Sultan’ın,
“Sahibi sensin” dedi, “efendimiz buranın.”
“Kurduğumuz şehirde Mehmed Bey’in nesi var,
Sizin gibi Seyyid’e feda olsun bu diyar.
Hak iddia etmeyiz artık bu topraklarda,
Kurduğunuz şehirde, yaptığınız kal’ada.
Burada bulunanlar sözümüze şahittir,
İmar eylediğiniz şehir size aittir.”
SONA ERDİ…
22.02.1994
