Horasan’dan Anadolu’ya I SEYYİD HARUN VELÎ
AHİRET SULTANI
Sultan Hârun tâcını çıkarmakla kalmadı,
Malını ve mülkünü Hakk yoluna harcadı.
Dünyalığı ne varsa ihsan etti hepsini,
Fakir Müslümanlara ağıttı servetini.
Hakk yoluna baş koydu o andan itibaren,
“Fakir bir derviş” derdi, Seyyid Hârun’u gören.
Çıkarmıştı gönlünden saltanat demlerini,
Aşkı ilâhi ile doldurmuştu kalbini.
Bu tevazu, bu ihlâs, bu aşk ile sadakat,
Seyyid Hârun Velî’yi yüceltmişti katbekat.
Yüce Allah, Hârun’a büyük nimetler verdi,
Bir duası hastayı hemen iyi ederdi.
Biiznillah Hârun’un duası sebebiyle,
İki gözü kör olan, başlar idi görmeye.
Sevenleri Hârun’dan çok keramet gördüler,
Huzurunda toplanıp şöyle feryad ettiler:
“Ey yüce efendimiz Dünya sultanı iken,
Hizmetinde bulunduk, razı olduk biz senden.
Şimdi Allah yolunda ahiret sultanısın,
Pirimizsin sen bizim, başımızın tâcısın.
Bizi mahsun bırakma, kalbimiz seninledir,
Himayene almakla bizleri şereflendir.”
Seyyid Hârun dedi ki: “Öyle ise siz gidin,
Nefsanî arzuları, haramları terk edin.
Dağıtın hay huy ile yaptığınız serveti,
Haram yükü olanın, boşunadır gayreti.
Aldanmaktan sakının şu vefasız dünyaya,
İhlâs ile bağlanın şanı yüce Mevlâya.
Bu nasihatlerimi tutar iseniz eğer,
Olursunuz sizler de sadıklarla beraber.”
Bazıları gafletten bir söz ile uyanır,
Evliyânın sözünde rabbanî tesir vardır.
Seyyid Hârun Velî’nin sözlerini işiten,
Nasipli bahtiyarlar ibret aldı gerçekten.
Dünya makamlarını tutup yere serdiler,
Mallarını Müslüman fakirlere verdiler.
Bıraktılar geride gösteriş dünyasını,
Büyük nimet bildiler, Seyyid’in duasını.
DEVAM EDECEK …. ….. / ……..
15.05.1993
