Horasan’dan Anadolu’ya I SEYYİD HARUN VELÎ
AHİRET SEVGİSİ
Eşrefoğlu, Hârûn’un huzurunda nihayet,
Muradına ermekten sevinçli idi gayet.
Hizmet etmek şereftir Allah dostuna zira,
Bunu idrak edenler kavuşmuştur huzura.
Eşrefoğlu Mehmed Bey, beyliğini unuttu,
Hârûn’un duasını saltana yeğ tuttu.
Askerinin önünde taşları omuzladı,
Görenler Mehmed Bey’in halinden ibret aldı.
Bu halde gelmiş idi Hârûn’un huzuruna,
Kavuşmaktı muradı hakikatin nuruna.
Alim heyeti vardı Mehmed Bey’in yanında,
Onlarla birlikteydi Hârûn’un huzurunda.
Hârûn Velî buyurdu. “Gözünüzü kapayın,
İlâhi nimetlerin kıymetini anlayın.”
Gözlerini kapayıp o hâl ile kaldılar,
Hârûn Velî’yi yüksek makamlarda buldular.
Açtılar gözlerini bir titreme içinde,
Hayranlık uyanmıştı büyük zâta hepsinde.
İkinci kere “Yumun gözlerinizi!” dedi,
Bu kez hepsi Cenneti görerek çok sevindi.
Mehmed Bey ve âlimler Cenneti görüyordu,
Tam bu esnada Hârûn şöyle konuşuyordu:
“Ey dostlarım görün de bu halden ibret alın,
Fânî olan dünyaya siz olun kapılmayın.
Cennet nimetlerine değişmeyin dünyayı,
İsteyin Rabbimizden siz Cenneti âlâyı.
Gerçi Allah dostları buna da rağbet etmez,
Nimetlere Allah’ın rızâsını değişmez.
Arzusu Cemalullah, Ehlullah zümresinin,
Görmek cemâlini, O zât-ı sübhâniyenin.
Sizleri de bu yolda görmeyi diliyorum,
Dünyadan tamamiyle el çekin demiyorum.
Anlatmak istediğim ahiret sevgisidir,
Dünyaya muhabbeti gönlünüzden silmenizdir.
Zira dünya sevgisi insanı ferahlatır.
İki sevgi bir kalpte birlikte barınamaz,
Kalbi bir kaplarsa ötekine yer kalmaz.”
DEVAM EDECEK …./…
08.02.1994
