ÇELİK PERDE
Komşuyla aramızda, perde yoksa çelikten.
Can ciğer olmamızda, engel nedir gerçekten?
Demir Perde yıkıldı, Utanç Duvarı yerle bir..
Bloklar da dağıldı, kalan ‘çelik perde’dir!
Bağdat, Basra, Şam Halep, farksız iken Konya’dan,
Ayırır hangi sebep, bizi aynı dünyadan?
Târihîdir Tahran’la, kurduğumuz derin bağ.
Bağlar oldu zamanla, sanki aşılmaz bir dağ!
Az ileri bakınca, görünürde Hicaz var.
Bize bizden yakınca, gönlümüzde âh-u zâr!
Mısır, Fas, Tunus, Libya, Cezayir aynı zincir.
Lübnan, Filistin veyaKudüs, temelde birdir!
Orta Asya evimiz, artık bağımsız ve hür!
Bütün kardeşlerimiz, hür yaşıyor çok şükür!
Evlâdı Fâtihan var, Avrupa diyârında.
Baştanbaşa Balkanlar, hür olma kararında!
Bir milyar Müslüman var, dünyanın dört yanında.
Toplanıyor insanlar, bir imân etrafında!
Kıta geniş hâsılı, halka halka ulanır.
Gönüllerde asılı, kâinatı dolanır!
Orta Doğu insanı, büyük görev senindir!
Birleştirmek vatanı, biricik vazifendir!
Vatanı birleştirmek, dinde bir idealde!
Dostluğu pekiştirmek, desteklemek her hâlde!
Herkes öz vatanında, hür doğsun hür yaşasın.
Kimsenin toprağında, gözü aslâ olmasın!
Mârifet orta yere, bir eser koyabilmek.
Mesele şer güçlere, karşı bir olabilmek!
Kuru servette değil, güç ilimde, fendedir.
Kaba kuvvette değil, güç imânda, dindedir!
Ecdâdımız çalıştı, başarıya yol buldu…
Her sahada yarıştı, yendi, şampiyon oldu!
Bizler de çok çalışıp, zirveyi seçmeliyiz.
Batı ile yarışıp, ileri geçmeliyiz!
Terörizm hiç bir zaman, bir işine yaramaz.
Terörden medet uman, hiçbir yere varamaz!
Terörden faydalanan, Avrupa, Amerika.
Bunlardın el altından, teröre çıkan arka!
Tezgah kurulacak ki, bir bâhane bulacak.
Yardıma (!) gelip bellki, tam alnından vuracak!
Yapılacak iş belli; her bir fert yorulmalı.
Çağdaş fennin temeli, sistemi kurulmalı!
Yirmi birinci yüzyıl, tekniğinde nerdeyiz?
Yok mudur bizde akıl? Biz niçin gerideyiz?
Kabul et ki temelsin, kimseye suç yükleme.
İşi yapacak sensin, başkasından bekleme!
Benim ceddim Osmanlı, sana yolu gösterdi.
Eseri ortada, canlı; Kıta’ya hizmet verdi!
Müslüman toprağına, aslâ, hiç göz koymadı.
Kast etmedi canına, servetini soymadı!
Herkes kendi yerinde, kendi toprağındaydı.
Huzûr vardı evinde, emniyet yanındaydı!
Osmanlı hak, adâlet, hukuk yayan devletti.
İnsanlığa hürriyet, ne demektir öğretti!
Hür yaşattı herkesi, Osmanlı bu kıtada.
Müslümanların sesi, tek bir oldu dünyada!
Birlik olmayan yerde, paralar hasmın, boğar!
Çıkışa yol Tekbir’de, birlikten kuvvet doğar!
Birliği bozulalı, gözyaşı var Kıta’da.
Yeniden kurulmalı, diyenler, yok ortada!
Kan ağlar Afganistan, Çeçen’i aslâ satma!
Bosna’da uygulanan soykırımı unutma!
Sürülmüşlük çarkında, Abhazyalı, Kırımlı.
Çin’in zulmü altında, inliyor Türkistanlı!
Batı Trakya, Girit, yürekte ayrı sızı.
Hâlâ parlayan ümit, Endülüs’ün yıldızı!
Filistin ki yıllardır, Hayudi kıskacında.
Kapanmaz bir yaradır, işgâli Irak’ın da!
Kıbrıs da sıradadır, attı Batı çengeli.
Haçlılar Ada’dadır, çıkarmazsak engeli!
Gidiyor birer birer, şöyle bir bak çevreye.
Daraltılıyor çember, asıl hedef Türkiye!
Koca İslâm Kıtası, ezilip büzülüyor.
Kesilip kafatası, derisi yüzülüyor!
Bu vahşet karşısında, kılı kıpıdramayan.
Ucûbedir aslında, değildir normal inan!
Sözün özü azizim, herkes çile çekiyor.
Bu meseleyi bizim, çözmemiz gerekiyor!
Kıta bir diğerine, yabancı bölgesi mi_
Düşüren birbirine, Avrupa gölgesi mi?
Komşuyla aramızda, perde yoksa çelikten.
Can ciğer olmamızda, engel nedir gerçekten?
(2004 I IRAK'TA KANLI ŞAFAK)