CAYIR CAYIR YANIYOR
Ateşliyor toprağı hasat sonu çiftçimiz,
Anızları yakmanın faydası var sanıyor.
Toprak ile birlikte kavruluyor içimiz,
En verimli tarlalar cayır cayır yanıyor!
Yanan toprak kül olur uçar gider rüzgârla,
Erozyona uğrar da akar gider yağmurla,
Mahsül vermez bir daha, küser sana bu tarla,
Cebindeki paralar cayır cayır yanıyor!
Güz gelince yükselir tarlalarda bir alev,
Sanırsın ki geziyor buralarda kızıl dev.
Bu yangınlar büyürse ne bark kalır ne de ev,
Çevredeki binalar cayır cayır yanıyor!
Özü geçmiş kül-kömür kalır sana yangından,
Yazık etme tarlaya, gübre olmaz karbondan,
Nice hayat sönüyor alevlerin ardından,
Topraktaki canlılar cayır cayır yanıyor!
Yakar isen kalır mı ürününde bereket?
Cayır cayır yanarak ilerler mi memleket?
Olur mu yangınlardan daha büyük felâket?
Tarladaki ağaçlar cayır cayır yanıyor!
Kurak Orta Asya’yı güneş yaktı kavurdu,
Ceddimiz erozyondan terketti anayurdu,
Anadolu’da büyük bir medeniyet kurdu,
Ne yazık ki ormanlar cayır cayır yanıyor!
Dünyanın akciğeri oksijen ormanları,
Zararlı ışınlardan koruyor canlıları.
Anızı yaktığını zanneden aldanıyor,
Gerçek o ki; insanlar cayır cayır yanıyor!
SEFA KOYUNCU I SEYDİŞEHİR – 1996