BİR NUMARA ZANLISIN
Neden böyle bitmişim,
Soruyorum kendime…
Bir meçhûlde yitmişim,
Çekilmişim bendime!
Hayat dolu bir dünya,
Varken çevremde dönen…
Görmeden renkli rüya,
Mumum gittikçe sönen!
Sebebi bilinmiyor,
Diyecek olsa tenim…
Söylemek olsa da zor,
Aslını bilen benim!
Söz aramızda kalsın,
Biliyorsun ki sen de…
Zehirleyen bir dalsın,
Bir kansersin bedende!
Beynimde bir testere,
Durmaksızın ân be ân…
Sen, göstere göstere,
Beni kemirip duran!
Narkoz bile vermeden,
Kesiyor biçiyorsun!
Ömrüm sona ermeden,
Kanımı içiyorsun!
Esîrin oldum lâkin,
Kurtulmaktır emelim…
Besler isen bana kin,
İki yakanda elim!
Bir dikensin özümde,
Yüreğimde kanlısın…
Bil ki benim gözümde,
Bir numara zanlısın!
Sefa Koyuncu I 15.3.2009
ETİKETLER:
politika
siyaset
din
çevre
arşiv
medya
röportaj
türkçe
Türk Dili ve Edebiyatı
muhâfazakar sanat
milli şiir
teknoloji
bilim
asya
avrupa
anadolu
Anadolulu
milli
yerli
san’at
sefa koyuncu
şair
yazar
gazeteci
üçüncü yeni
muhafazakar
Muhafazakâr san’at
anadoluyum
ilim
bati
Türk Şiiri
üçüncü yeni akımı
üçüncü yeni nesil
seydişehir
Seyyid Harun Veli
Türkiye Dil ve Edebiyat Derneği
devlet
Recep Tayyip Erdoğan
Mustafa Özbek
Ecevit Hükümeti
İşçi Olayları
Türkiye tarihi
iç karışıklık
1980 öncesi
meydana
polis
sendika
1980
genel
anlaşma
chp
yazı
Güncel
Türk Edebiyatı
kütüphane
türkiye
Üçüncü Yeni Nesil Akımı
Türkiye Gazetesi
dil bilimi
türk dili
sohbet
yorum
edebiyat
şiir
kültür
sanat
koyuncu
sefa