AĞAÇSIZ KÖYLER
Gördün mü hiç geçerken,
Çorak damlı evleri?
Tren penceresinden,
Yükselen alevleri?
Ne ağaç, ne kuş sesi,
Bulunmaz bu yerlerde.
Nerde söğüt gölgesi,
Hani bağ, bahçe nerde?
Yarık toprak, çatlak yer,
Adeta yangın yeri.
İnsan rahat mı eder,
Görmezse bahçeleri?
Güneş vurur tepeden,
Canlıları kavururu.
Mahrum ise gölgeden,
Kuzu meler; it ulur.
Dikelim hemencecik,
Buraya birkaç fidan.
Olsa da ipincecik,
Çok iyidin, hiç yoktan!
SEFA KOYUNCU I SEYDİŞEHİR - 1993
